czwartek, 9 października 2014

System ekonomiczny w Egipcie dawniej i dziś

System ekonomiczny w starożytnym Egipcie (dawniej) 


Skalne brzegi doliny Nilu dostarczały rozmaitych rodzajów kamienia, od twardego marmuru do łatwiejszych w obróbce piaskowców i wapieni. Na pustyni na wschód od Nilu oraz w Nubii wydobywano złoto, a na półwyspie Synaj miedź. Brakowało rud ważnych metali, głównie cyny i żelaza oraz drewna nadającego się do budowy statków.

System irygacyjny


 Był to system, który miał za zadanie kontrolowanie wylewów Nilu. Przy pomocy kanałów i śluz doprowadzano wodę do basenów zalewowych, które otoczone były wysokimi groblami ziemnymi i krawędziami pustyni. Wody Nilu nanosiły żyzny muł rzeczny oraz zabierały nadmiar szkodliwych soli mineralnych. Po spłynięciu wód i osuszeniu gruntu ziemię dzielono między chłopów. Część ziemi otrzymywali władca i świątynie. Dzięki urodzajnej glebie i ujarzmieniu wód Nilu Egipcjanie uzyskiwali ponad 20-krotnie większe plony zbóż - głównie pszenicy i jęczmienia. Dobrze funkcjonujący system irygacyjny zapewniał wyżywienie całej ludności Egiptu, a także uzyskanie nadwyżki żywności, którą można było wymienić na cenne surowce. System odegrał także ważną rolę w procesie powstanie państwa egipskiego.



Handel i podboje (okres Średniego Państwa)

 W okresie Średniego Państwa znacznie rozkwitł handel z Mezopotamią, Cyprem, Kretą, a rzecznikiem egipskim było Byblos, gdzie panowała miejscowa dynastia, posługująca się egipskimi hieroglifami.
W czasie epoki lasycznej znacznie rozwinęły się techniki jubilerskie i złotnicze.
  Charakterystyczną cechą podbojów z okresu Średniego Państwa (w odróżnieniu od okresu Nowego Państwa) jest to, że miały one bardziej charakter ekonomiczny – utrzymanie szlaków handlowych, zdobycie surowców. Również w polityce wewnętrznej władcy starali się maksymalnie skonsolidować i wzmocnić strukturę państwa. Pomimo tych wysiłków nie udało się zahamować tendencji destabilizacyjnych. Jeszcze w okresie XIII dynastii Egipt pozostawał stabilny, jednakże u schyłku jej panowania państwo zaczęło tracić swą potęgę wewnętrzną i zewnętrzną.


Okres Nowego Państwa


  Nowe Państwo (ok. 1567-ok. 1085 p.n.e.) to okres ogólnego rozkwitu zjednoczonego Egiptu za panowania XVIII dynastii. Handel objął Mezopotamię, Morze Egejskie i Azję Mniejszą. W czasie panowania królowej Hatszepsut zorganizowano wyprawę do krainy Punt (przełom XVI i XV w. p.n.e.). Za panowania Thotmesa III wyprawy wojenne przywróciły hegemonię Egiptu w Syrii. Nastąpił rozwój wykształconej warstwy urzędniczej, identyfikującej swoją przyszłość z polityką władcy. Zwycięskie wojny i dary dla świątyń przyczyniły się do ekonomicznego wzmocnienia warstwy kapłańskiej (kapłani Amona). Reakcją na to była reforma religijna Echnatona, prowadząca w konsekwencji do osłabienia kraju.

System ekonomiczny Egiptu (dziś)

   
  W dzisiejszych czasach Egipt jest słabo rozwinięty krajem rolniczo-przemysłowym.
Ważnym źródłem dewiz są wpływy z eksploatacji Kanału Sueskiego (ponad 1,8 mld dolarów USA) i turystyka. W 2. połowie lat 70. został zapoczątkowany proces stopniowego oddalania się od scentralizowanego modelu gospodarki (napływ zagranicznego kapitału, rozwój sektora prywatnego). Od 1991 wprowadzanie elementów gospodarki rynkowej zgodnie z ustaleniami Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Duży import żywności i subsydiowanie artykułów przemysłowych przez państwo doprowadziły do pogłębiającego się deficytu handlu zagranicznego.

Turystyka
Egipt odwiedziło ok. 10 mln turystów (2008), gł. z krajów arab., Niemiec, USA, Wielkiej Brytanii i Japonii; wpływy z turystyki 4,6 mld dol. USA;Głównymi ośrodkami turystyki są.: Kair, Luksor, Aleksandria, liczne zabytki kultury staroż. (Memfis, Teby, Abu Simbel, File), rejsy po Nilu, wycieczki w głąb pustyni. Wzrost aktywności terrorystycznej od 1997 spowodował przejściowe ograniczenie liczby turystów.



Handel
 Głównymi partnerami handlowymi Egiptu są: USA, Chiny, Włochy, Hiszpania, Niemcy oraz Syria. 
Eksportują: ropa naftowa, bawełna, tekstylia, produkty metalowe, chemikalia, a importują: żywność, maszyny, chemikalia, drewno, paliwa.
Do bogactw naturalnych Egiptu należy: ropa naftowa, gaz ziemny, fosforyty, rudy żelaza, mangan, gips.


Źródła:

1 komentarz: